Arıları Kıskanan Kadın

yüzünde iç açıcı bir gülümseme yerine iç acıtıcı bir gülümseme vardı. bana sorsanız gülerken bile hüngür hüngür ağladığını ispat edecek milyon tane sebep sıralayabilirdim.
ama konumuz bu değildi maalesef..


uzmanlık alanı hep diplerde olan kırılmış bir kadındı. mesela kadından sorulurdu bir çuval incir nasıl berbat edilir. mesela “kaç kadeh kırıldı sarhoş gönlümde” diye başlasa sonu gelmez inanın.
ama konumuz bu değildi maalesef..

konu nerden açıldı bilmiyordu ama oturduğu salaş bir kafeteryada arıların olmaması durumunda dünyanın dört yıl içinde yok olacağını söyledi top sakallı bir herif. kadın o sırada top sakal modasının neden hala geçmemiş olmasının sebeplerini düşünecekken yakışıklı ama zevzek garson arı olmazsa karı da olmazmış dedi sevimsiz bir gülümsemeyle.
ama konumuz bu değildi maalesef.

- konuya gel ibrahim.
+ konu yok.
- ne anlatıyorsun o zaman.
+ kırmızı saçlı kadını ve arıları.
- nesi varmış arıların.
+ arılar dans ederek anlaşıyormuş. dünyanın en güzel şeyi bu.
- tamam konuya burdan gir o halde
+ kukla defol. bölme. hele ben hüzünlü bir kadını düşünürken beni kesinlikle bölme.

kadın arı olmak istedi. bal yapmak için değil elbet. dans etmek için. dans ederek anlatmak için iç acılarını. amacı öyle mottolar oluşturmak, manifestolar yazmak, radikal kararlar almak filanda değildi elbet. kadın anlaşmak/anlaşılmak istiyordu sadece. arıları kıskandı durdu.

- konuyu nereye bağlayacaksın ibrahim.
+ illa bir yere bağlamak mı gerekiyor.
- giriş gelişme sonuç filan diyorum.
+ sonuç yok kukla.
- öyle iş mi olurmuş.
+ sonuç yok kukla. kadının hikayesi hikaye bile değil. bazen böyle olur. bazen bazı şeyler hep yarım kalır. çünkü herkesin beklentileri farklıdır. mesela biz küçükken yoldan geçen kırmızı arabaları değil bisikletli çocukları sayardık. kırmızı arabaları sayan çocukların hikayeleri farklıdır. bisikletli çocukları sayan çocukların hikayeleri farklı. sonuç olmasa da olur kukla. sonuçsuzluk bir sonuçtur belki.

ibrahim h. ataş