Bariz şekilde ölüyorum. Başka adı yok bunun. Ellerimde küçüklüğümün acısıyla gidiyorum. Gökyüzünün kabullenmediği bir adamım aslında. Çok zor nefes alıyorum. Bildiğiniz yanmak bu. Etinizin kızarması vahşiçe. Pis bir yanık kokusu filan. Tırnaklarınızın çığlıklar içinde parmaklarınızdan koparılması. Ölmek işte en bariz şekilde ölmek..
İnsanlardan iğreniyorum. Hem de ciddi ciddi iğreniyorum. Buna yemin edebilirim. Midem bulanıyor. Ödüm kopuyor bazen. Çok korkuyorum. Sığınıp bir masanın altına her şey bittikten sonra çıkmak istiyorum. Bir çocuk gibi baş parmağım ağzımda hep öylece yaşamak istiyorum.
Beynim yerinden fırlayacak gibi. Birinizin çıtı çıksa pimim çekilmiştir o an. Kusup bütün öfkemi rahatlamak istiyorum. Şöyle adam gibi uyuyup sonra sağ tarafımdan güzel bir uyanmak istiyorum.
Yoruldum, elim ayağım tutmuyor. Git gide kirleniyorum sanki. Ucuz şarap satan ikinci sınıf bir erbabım. Kalitesizim. Çok fazla küfrediyorum. Elimden gelen "en yüksek sesli itiraz" bundan başkası değil çünkü.
Sık sık mezar ziyaretine gidiyorum. Ölülerden korkuyorum. Ama kendime yer aramak bu korkuyu dindiriyor.
Başım zonkluyor. Bir fahişe gibi istemeden de olsa çektiğim acının zevkini yaşıyorum. Göz çukurlarımda eskaza birikmiş faraza gözyaşlarım var. Kaç tane parmağım olduğunu sayıyorum. On taneyi tutturamıyorum. Tekrar sayıyorum, yine tutturamıyorum. Tekrar sayıyorum, yine..
Maça asım. Kozum. Benden büyüğü yok. Adımın eski ihtimallerinde soyadımı asıyorum. Bu ne demek bilmiyorum. Size delirmiş numarası yaptığım yok. Birileri bir zamanlar birbirlerinden birbirlerini çıkararak sıfır kalıyor. Ben de buna gülüyorum. Gülünce gamzelerim görünüyor belli belirsiz. Gölgemden korkar oluyorum. Gölgemi asıyorum kuklaların yanı. "Kuklalar titremesin ne yapsın?"
Bembeyaz deli bir tay gibiyim. Tozu dumana katıyorum (içimde!). Potansiyel bir piçim. Yaşamak istercesine ölmek istiyorum. Başka bir şey değil.
İbrahim H. Ataş
Okurken dinlenilesi: Cem Adrian & Murat Yılmazyıldırım Düet Kan Revan İçindeyim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder