Sevmeyi Bilmediğimdendir

Ne demeye seviyorsun beni? Uğraşma boşuna kadın, uğraşma diyorum sana. Duvar saatinin çıkardığı sese bile tahammül edemeyen yarım akıllı bir adamım ben. Patatesli poğaçalar patatessiz çıkıyor diye dert edinip fırıncılara sövüyorum her sabah. Gazete okuyup küplere biniyorum, yakasım geliyor siyasileri.

Annem yok sevmesini bilmem. Annesizlik sevgisizliktir zaten. Dolduramazsın içimdeki hüzünlü boşluğu. Babamı kumar oynadığı masada maket bıçağıyla doğradım.Adisyonda en gerideydi. Adisyona kanı sıçradı..

Aklımı kitapla bozmuşum, Raskolnikovdan başka arkadaşım yok. Bir Eldar’ım yok. Cebimden Hidayet çıkmıyor. Rüyamda Panco’nun peşinden gidemiyorum. Hiçbir şey yokken “kötüyüm karanlığım biraz çirkinim” diye tutturuyorum.

Kanma diyorum sana gözlerimin deniz kestanesine. Ben bu gözlerde nice kadınlar boğdum, ben bu gözlerde çok kadın astım rapunzel saçlarından.

Yapamayız diyorum sana. Benim yaptığım yemekler acıdır yiyemeyiz. Ben Edip’in mendilinde kan sesleriyim. Bir kaşım yukarı kalkık, sevmem acele. Bir amok koşucusu gibiyim. Bana yetişemezsin. Yetişsen gelemezsin.

Etme n’olur, aldanma gülüşüme. Düşme yanağımdaki çukura. Dedim sana, bir karanfilin hatrınaydı susmalarımız. Eksiksem, kırılmışsam soğuk bir kasım sonu. Sevmeyi bilmediğimdendir.

İbrahim H. Ataş